Czytelnicze podsumowanie lutego 2022 roku

Tym razem szybciej ogarnęłam rzeczywistość i już na początku marca udaje mi się wrzucić podsumowanie zeszłego miesiąca. Obym przez całą resztę roku miała takie tempo, wszak wiadomo nie od dziś, że jedna jaskółka wiosny nie czyni.

Luty, chociaż jest najkrótszym miesiącem w roku, obrodził u mnie w wyjątkowo długie książki. Oprócz jednej wszystkie miały ponad pięćset stron, więc wyszło tego naprawdę dużo, ale jednocześnie przeczytałam z tego powodu tylko cztery pozycje (z drugiej strony wypada w krótkim rozrachunku jedna książka na tydzień, a to taka moja zwyczajowa średnia, więc nie jest źle). A oto, jakie tytuły wpadły na moje konto

1. Inkwizytor – Michał Śmielak (4,5/5) – recenzja

2. Wampirze cesarstwo – Jay Kristoff (5/5) - recenzja

3. Ostatni pojedynek. Zbrodnia, skandal i sąd boży w średniowiecznej Francji – Eric Jager (4/5) - recenzja

4. Paradoks – Artur Urbanowicz (2/5) - recenzja

Na pierwszy ogień wpadł Inkwizytor Michała Śmielaka, czyli kontynuacja bardzo dobrego Znachora. Jako dylogia całość wypada naprawdę nieźle. Autor umie tak namieszać i namotać w wątkach, że ciężko się rozeznać, na dodatek nie pozwala odpocząć czytelnikowi nawet na chwilę, bo fabuła nieustannie pędzi do przodu. No i ten research... Uwielbiam książki z wątkami historycznymi, a tutaj mamy solidną dawkę wiedzy o polowaniach na czarownice w Polsce. Zatem nic dziwnego, że tak się polubiłam z tą dwutomową serią. A jakby ktoś chciał poczytać, co miałam jeszcze do powiedzenia o tym tytule, to zapraszam na portal Nerdheim.pl.

Wampirze cesarstwo tuż po swojej premierze wyskakiwało mi niemal wszędzie na Facebooku i na Instagramie, aż doszło do tego, że bałam się otworzyć lodówkę, bo i stamtąd mogłaby mnie ta książka zaatakować. Kiedy już trochę ta pierwsza euforia opadła, zdecydowałam się na lekturę i nie żałuję. Wiem, że może to nie jest literatura najwyższych lotów, może i wtórna i nieco infantylna, ale bawiłam się przy niej świetnie. Co najwyżej skróciłabym całość o jakieś sto, sto pięćdziesiąt stron, bo była momentami przegadana, ale poza tym to niezła porcja rozrywki.

Ostatni pojedynek Erica Jagera przeczytałam przede wszystkim dlatego, że planuję przy najbliższej okazji i wolnym wieczorze obejrzeć film Ridleya Scotta, który nakręcono na podstawie tej książki. Spodziewałam się fabularnej powieści historycznej, a zamiast tego otrzymałam popularnonaukowy tytuł. Nie było to jednak nic złego, bo książka jest wypełniona od pierwszej do ostatniej strony wiedzą o średniowieczu. Jeśli ktoś chce lepiej poznać tamte czasy, to, jak należało się przygotować do pojedynku mającego być sądem bożym, i jak wyglądały wówczas procedury prawne, to nie zawiedzie się przy tej lekturze.

Na koniec zabrałam się za czytanie Paradoksu Artura Urbanowicza. Niestety, to była najgorsza książka, po jaką sięgnęłam w lutym. Główny bohater okazał się być antypatycznym perfekcjonistą ogarniętym manią robienia wszystkiego jak najbardziej efektywnie. To, co trzeba oddać autorowi to fakt, że jak mało który polski pisarz, potrafi stworzyć atmosferę niepokoju i strachu. Tak samo, jak w Gałęzistym wyszło mu to pierwszorzędnie. Mam na półce jeszcze Inkuba, więc do trzech razy sztuka...

A co Wam się udało przeczytać w lutym? Podrzucajcie tytuły, bo jestem ich bardzo ciekawa. :)