Z książkami z gatunku Young Adult mam bardzo mieszaną relację. Zazwyczaj trafiam na pozycje, w których główne bohaterki mdleją na widok przystojnych mężczyzn, a rozum u nich ogranicza się do podstawowych funkcji życiowych, bo głębszej logiki w ich poczynaniach próżno się doszukiwać. Na szczęście zdarzają się chlubne wyjątki i właśnie takim okazało się Miasto mosiądzu.

Pierwszy tom Trylogii Licaniusa, czyli Cień utraconego świata był naprawdę dobrym debiutem Jamesa Islingtona i wywarł na mnie spore wrażenie. Na drugi tom, Echo przyszłych wypadków, czekałam zatem z wielką niecierpliwością i jak tylko znalazłam chwilę w napiętym czytelniczym grafiku, od razu usiadłam do lektury.

Nie wiem, jak Wam, ale mnie tegoroczny czerwiec dał ostro w kość. Upały, które zapanowały od połowy miesiąca, sprawiły, że wcale nie miałam ochoty na lekturę. Dodatkowo w długi weekend nałożyły mi się dwie imprezy – Pyrkon w Poznaniu, a zaraz po nim koncert Guns n'Roses w Warszawie. Zatem nic dziwnego, że po tak intensywnych czterech dniach zdrowie nie wytrzymało i dopadł mnie jakiś wirus, który rozłożył mnie na prawie dwa tygodnie. I tak to minął mi zeszły miesiąc. Koniec marudzenia, czas na podsumowanie!

Z wykształcenia jestem filologiem. Tak dokładniej, to magistrem filologii węgierskiej (tylko nie pytajcie, po co mi taki dziwny język, bo na to nie mam żadnej rozsądnej ani logicznej odpowiedzi). Dlatego wszystkie książki dotyczące ciekawostek o językach tego świata bardzo mnie interesują. Z tego też powodu sięgnęłam po książkę Gastona Dorrena Gadka. W sześćdziesiąt języków dookoła Europy.