Opowieść o tym, jak pewne oczy świat odczarowały – recenzja "Oczu urocznych" Marty Kisiel

Zaraz po przeczytaniu "Szaławiły" (moje zachwyty nad tym opowiadaniem możecie przeczytać tutaj) w moje ręce wpadły "Oczy uroczne" Marty Kisiel. Rzuciłam się na nie jak szalona, nie mogąc przegapić takiej okazji – Oda Kręciszewska już przy pierwszym spotkaniu skradła moje serce na równi z dawnymi mieszkańcami Lichotki i wręcz nie mogłam się doczekać, by móc znowu przeżyć z nią nowe przygody.

Oda, lekarka, zadomowiła się w swoim nowym domu kupionym w serwisie aukcyjnym i wybudowanym na pogorzelisku. W jej życiu wiły-szaławiły na dobre rozpanoszyli się też pies o trzech łapkach, Kuleczka, czort, który nie ma warunków na bycie diabłem, czyli Bazyl i pewien dojeżdżający regularnie do napraw i koszenia trawy płanetnik o imieniu Roch. Ponieważ zbliża się zimowe przesilenie, najniebezpieczniejszy okres dla istot nie z tego świata, czas wróżb i walki Dobra ze Złem, Roch stara się przygotować Odę na jego nadejście. Niestety, twardo stąpająca po ziemi Kręciszewska opiera się temu ze wszystkich sił. Na dodatek Bazyl zaczyna krążyć po lesie, w którym grasuje coś lub ktoś niebiezpiecznego, powodującego u ludzi spore uszczerbki na zdrowiu. A jakby tego było mało Oda czuje, że dzieje się z nią coś złego, a wokół niej narasta atmosfera napięcia i niepokoju... Czy przyjaźń w tym niebezpiecznym okresie przetrwa? I czy świat pozostanie bez zmian dzięki wile i płanetnikowi, a także pewnemu czortowi?

Rany boskie, jak ja się zakochałam w tej książce! To jest po prostu cud, miód i orzeszki, a pani Marta po raz kolejny udowadnia, że jest w swojej szczytowej pisarskiej formie. Fabuła jest tak dobrze skonstruowana, że nie znajdziemy w niej żadnych dziur. Zaczyna się z pozoru niewinnie pierwszymi przygotowaniami do świąt Bożego Narodzenia, a potem stopniowo zaczyna przyspieszać aż do kulminacyjnego punktu. Każda decyzja bohaterów, każde ich działanie, ma logiczne uzasadnienie, nawet jeśli w pierwszej chwili sądzimy zupełnie inaczej. Dopiero w trakcie czytania kolejne kawałki układanki, jaką skonstruowała Marta Kisiel wskakują na swoje miejsce, tworząc fascynujacą całość i zostawiając nas z szeroko rozdziawionymi buziami z wrażenia.

Bohaterowie autorki są również świetnie wykreowani. Oda to twarda kobieta, nie pozwalająca sobie w kaszę dmuchać i nie uginająca się w obliczu przeciwieństw losu. Walczy o swoje i wie, czego chce. Znalazła swoje miejsce na ziemi i nie chce go opuszczać, nawet wtedy, gdy jej duszę wiły namawia do dalszej wędrówki wyjący wiatr. Bazyl to mały, pocieszny czort z potężnym tyłozgryzem i wielką miłością do placków ziemniaczanych. Czytanie jego kwestii na głos graniczy chyba z cudem, są tak szeleszczące i jestem naprawdę pełna podziwu dla Marty Kisiel, że wpadła na taką cechę charakterystyczną dla tej postaci. Bazyl gwarantuje naprawdę sporą dawkę śmiechu i rozrywki, szczególnie ze swoim nieprzystosowaniem do spraw życiowych i otaczającej go rzeczywistości. I jest jeszcze Roch, milczący i odpowiadający półsłówkami, ale zawsze będący gdzieś obok, dający poczucie bezpieczeństwa i gwarancję, że pojawi się, gdy tylko będzie potrzebny. Ma on swoje tajemnice, których nie chce ujawniać Odzie, a w tak niespokojnym okresie jak dwanaście dni po Bożym Narodzeniu gwarantuje to same kłopoty, oj, uwierzcie mi. A końcówka książki z nim i Odą po prostu roztapia człowiekowi serce...

Autorka stworzyła nie tylko opowieść z gatunku fantasy z elementami słowiańskiej mitologii, ale też ciepłą historię o tym, że każdy w końcu znajdzie swoje miejsce na ziemi i bliskie sobie osoby. O tym, że przyjaźń może pokonać wszelkie kłopoty i problemy, jeśli tylko zaufamy temu drugiemu człowiekowi (no, albo czortowi). O tym, że najważniejsze w życiu jest odkrycie siebie i bycie temu wiernym, a wszystko się ułoży. Pani Marta wyraża też swoje zdanie w tak istotnej sprawie, jak obowiązkowe szczepienia w obliczu szerzących się epidemii chorób, o których już niemal zapomnieliśmy. Wydaje się, że w książce z gatunku fantastyki coś takiego powinno kłuć w oczy, ale jest wręcz przeciwnie.

Co ja Wam mogę więcej napisać? Nic, tylko tyle, że jeśli jeszcze nie czytaliście książek Marty Kisiel, to bierzcie się za nie jak najszybciej i nadrabiajcie zaległości. A do autorki mam jeden apel: pani Marto kochana, ja potrzebuję więcej, bo muszę mieć stały poziom "kiślu" we krwi! ;)

Tytuł: Oczy uroczne

Autor: Marta Kisiel

Cykl: Dożywocie, tom 3

Wydawnictwo: Uroboros

Liczba stron: 320

Rok wydania: 2019

Za egzemplarz serdecznie dziękuję: