Podsumowanie czytelnicze września

I kolejny miesiąc za nami. Już coraz bliżej końca roku, jesień rozgościła się za naszymi oknami ze wszystkimi swoimi zaletami i wadami, a każdy książkoholik zakopał się pod kocem z kawą/herbatą/czekoladą/winem (niepotrzebne skreślić) i dobrą lekturą. I dlatego też chyba mój wrzesień był wyjątkowo owocny i bogaty w ciekawe lektury. :)

W zeszłym miesiącu przeczytałam w sumie pięć książek, więc osiągnęłam wynik trochę lepszy niż średnia w moim przypadku:

1. Mindhunter. Tajemnice elitarnej jednostki FBI – John E. Douglas (4/5)

2. Rekursja – Blake Crouch (3/5) - recenzja

3. Wojownicy burzy – Bernard Cornwell (5/5)

4. Kółko się pani urwało – Jacek Galiński (2/5) - recenzja

5. Strażnik ognia – Bernard Cornwell (5/5)

W sumie daje to łącznie 1 982 strony, więc nie jest najgorzej. Z drugiej strony zawsze chcę, żeby było jeszcze więcej, ale wtedy już chyba musiałabym mieć dobę, która zamykałaby się w trzydziestu sześciu godzinach, a nie dwudziestu czterech, więc nie będę narzekać. ;)

Lektury, jak widać, trafiły mi się nader udane. Najsłabiej wypadła komedia kryminalna Kółko się pani urwało od Jacka Galińskiego, którą przeczytałam w ramach book touru organizowanego przez Kasię z bloga Bibliotecznie. Nie ma jej na zdjęciach, bo zdążyła już powędrować dalej w świat, zanim zrobiłam fotki. ;) Nie przypadła mi główna bohaterka do gustu, poza tym, średnio lubię narrację pierwszoosobową, a w takiej właśnie prowadzona była ta książka. Rekursja Blake'a Croucha to niezłe science-fiction, uświadamiające nam, jak bardzo ludzkość jest wciąż niegotowa na podróże w czasie i próby zabawy w Boga. Mindhunter. Tajemnice elitarnej jednostki FBI to książka, po której spodziewałam się nieco więcej, niż otrzymałam, jednak podobała mi się możliwość śledzenia powstawania jednostki do badań behawioralnych przy FBI i poznawanie śledztw, jakie prowadzili pierwsi adepci sztuki profilowania. A dwa tomy Cornwella... Cóż, to już klasyka sama w sobie i jestem wciąż bezsprzecznie i bezwarunkowo zakochana w serii Wojen Wikingów.

A jak tam Wasze lektury z zeszłego miesiąca? :)

Ponieważ we wrześniu wyjątkowo obrodziła moja biblioteczka w nowe zdobycze (i tym samym brak miejsca stał się kwestią bezsporną), to postanowiłam post o nowościach wrzucić osobno. Tymczasem chciałam się z Wami podzielić jeszcze dwiema rzeczami: dokładnie dzisiaj obchodzę swoje trzydzieste urodziny i cieszę się, że mogę je świętować także tutaj, na blogu, i w Waszym towarzystwie! :)

A po drugie przyszedł czas na rozwiązanie konkursu z Upiornymi opowieściami po zmierzchu. Nagroda wędruje do Aleksandry Miczek, która opowiedziała mi w mailu taką oto swoją przygodę:

Jakiś czas temu wypożyczyłam książki z miejskiej biblioteki. Z racji zawodowych obowiązków wybrałam kilka pozycji dla dzieci. Książki przeczytałam, wypisałam z nich to, co sobie wypisać chciałam, po czym odłożyłam na róg biurka w domowej bibliotece. Nie jest to może najlepsze miejsce dla przechowywania książek, jednakże jedyne, w którym będą mi się rzucać w oczy i ja, sklerotyczka, nie zapomnę ich oddać. W tym samym czasie przyjechała do mnie siostra z dziećmi, w tym z jedną maniaczką czytelniczą, która z racji zamiłowania do książek zawsze śpi u mnie w bibliotece i robi niesamowity bałagan na biurku. W ferworze pakowania Zuza zgarnęła do plecaka i książki z biblioteki. W domu co prawda zorientowała się, że przywiozła coś więcej niż wywiozła, jednakże nie pierwszy raz się to zdarzało, więc nie zadała sobie trudu, by mnie o tym fakcie powiadomić. Książki z biurka zniknęły, a wraz z nimi zniknęła pamięć o tym, żeby je oddać do biblioteki. Odkurzyło ją po jakimś czasie upomnienie z biblioteki wraz z naliczoną karą. Najpierw urządziłam zakrojone na szeroką skalę poszukiwania, a skończywszy je oczywiście fiaskiem, poszłam do biblioteki z zamiarem zrobienia awantury, chociaż karczemnej mi nie wypadało zrobić ze względu na sympatię, jaką darzę panie w niej pracujące. Kobietki szybko sprowadziły mnie z obłoków na ziemię i zostawiły mnie z niesamowitą zagwozdką. Książki wypożyczyłam, książek nie oddałam, a książek nie mam. No cóż, odkupiłam wszystkie pozycje, z bólem serca uiściłam karę. I kiedyś, przy rodzinnym stole opowiadam, co mi się przytrafiło. Na to moja Zuzka sobie przypomniała, że owe pozycje leżą w jej biurku. No i teraz mam w domu trzy moje własne książki z biblioteki, a Zuza już nie śpi w mojej bibliotece. :)

Gratuluję! :)