W końcu trzeba wybrać jedną ze stron konfliktu – recenzja "Kłamcy 2. Boga marnotrawnego" Jakuba Ćwieka

października 22, 2019

Pokręcona historia o Lokim i jego układzie z Archaniołami z tomu o Kłamcy znalazła swoją kontynuację w drugim tomie opowiadań. Nie da się ukryć, że opowieść o bogu kłamstwa i iluzji potrafiła już w pierwszej odsłonie zainteresować i ubawić, więc przed lekturą tomu drugiego miałam również spore oczekiwania. A jak to wyszło, to się zaraz okaże.

Bóg marnotrawny to kolejny zbiór opowiadań. W środku znajdziemy sześć krótkich historii o Lokim i jego perypetiach związanych z wykonywaniem zadań dla Archaniołów i aniołów stróżów. Opowiadanie Okazja opowiada o tym, jak to Lokiemu skradziono walizkę w sortowni bagaży i bóg kłamstwa musi odzyskać utraconą własność, w czym ze wszystkich puchatych sił stara się mu pomóc miś Kłamczuch. Korona Stworzenia to historia szalonego Samaela, anioła śmierci, który postanawia stworzyć własne ukoronowanie dzieła Pana. Odległość anioła opowiada o próbie zdemaskowania diabelskiej mafii, która rozpanoszyła się w Nowym Jorku i handluje relikwiami, najczęściej skradzionymi świętym. Idźcie, jesteście posłani to opowiadanie o greckich bogach, którzy za wszelką cenę chcą zlikwidować Lokiego i nie cofną się przed niczym, by dopiąć celu. Słudzy Metatrona to opowieść o tym, jak Loki z Bachusem, Erosem i Jenny postanawiają wziąć udział w przedstawieniu znanego reżysera, ale nie wszystko idzie ostatecznie zgodnie z ich planem, a właściwie planem Kłamcy. Ostatnie z opowiadań, czyli tytułowy Bóg marnotrawny opowiada o tym, jak Loki z Gabrielem wyruszają do siedziby Świętego Mikołaja, zdobyć dodatkowe informacje o szajce handlującej relikwiami, a dokładnie o jej szefie, którego do tej pory nie udało się złapać. Jednak dla Lokiego wizyta na biegunie północnym nie potoczy się tak, jak nordycki bóg i Archanioł się spodziewali.

Oprócz świetnie nam znanych bohaterów z pierwszego tomu, czyli Archaniołów Gabriela i Michała, no i oczywiście Lokiego, spotykamy w tej części kilka nowych postaci, które zawitają na dłużej w serii. Jenny, którą poznajemy w opowiadaniu Korona Stworzenia, to podopieczna Michała, która widzi anioły od urodzenia, chociaż nie powinna. Poza tym, że to dobra i kochana dziewczyna, to jest chyba jedyną osobą na świecie, której słucha się Archanioł i która ma na niego jakikolwiek wpływ (tylko dlatego, że Michał ma do niej słabość). I to chyba dlatego potrafi również zapanować w pewnym stopniu nad Lokim i pozwolić mu wejść w swoje życie, by pozostał tam na dłużej. Dwoma pozostałymi bohaterami są greccy bogowie, Eros i Bachus, których poznajemy w opowiadaniu Idźcie, jesteście posłani. I chociaż ich misja przeciwko bogu kłamstwa spełza na niczym, to dzięki jego wstawiennictwu zostają jego pomocnikami i zachowują życie. Zarówno bóg miłości, jak i bóg wina to osoby, które za nic nie chcą się pozbyć swoich boskich mocy i zwyczajów, więc taki układ to jedyne, co im pozostało. Obaj zachowują się momentami jak nastolatki, które wyrwały się spod opieki rodziców i teraz szaleją, przez co nie raz i nie dwa ładują się w tarapaty, z których wyciąga ich Loki, za co dostają niezły ochrzan od swego blondwłosego szefa.

Kłamca 2. Bóg marnotrawny to po raz kolejny solidnie napisane urban fantasy, w którym autor bawi się konwencją i mimochodem w treść wplata wątki znane czytelnikowi bardzo dobrze z szeroko pojętej popkultury. Czyta się to szybko, właściwie strony same się przewracają i nie wiadomo kiedy, książka się kończy. Ćwiek po raz kolejny dowodzi, że ma lekkie pióro i znakomite poczucie humoru, przy którym gwarantuję Wam sporą dawkę serdecznego śmiechu. Widać też, że autor świetnie czuje się w krótkiej formie, chociaż w tym tomie opowiadania są bardziej ze sobą powiązane fabularnie i postaciowo, więc to nie jest taki klasyczny zbiór opowiadań. W oczy rzuca się również progres w tworzeniu postaci – pogłębia się psychologizm Lokiego, możemy zajrzeć w jego charakter dokładniej i zastanowić się nad motywami jego postępowania. I wreszcie wyjaśnia się nam tajemnica anielskich piór, które tak Kłamca kolekcjonuje. Tylko wciąż nie wiemy, kto tak naprawdę robi kogo w konia: Loki Archonioły, czy odwrotnie?

Podsumowując, druga część serii o bogu iluzji i kłamstwa to porządny kawałek fantastyki, napisanej z pazurem i humorem, przy której znakomicie będą się bawić nie tylko fani mitologii i fantastyki. Serdecznie polecam tę serię, bo czyta się ją szybko i lekko, a przy tym można się naprawdę nieźle pośmiać i dobrze bawić.