Pan wojny wraca na ojcowiznę – recenzja "Strażnika ognia" Bernarda Cornwella

I tak oto (przynajmniej chwilowo) przygoda z Uhtredem dobiegła końca. Dziesiąty tom Wojen Wikingów to, na szczęście, jeszcze nie finisz historii naszego bohatera. Wydawnictwo Otwarte nie zawiodło jednak fanów i już wydało kolejne dwa tomy tej serii, które wcześniej były dostępne tylko na rynku zachodnim. Zatem pozostaje się cieszyć i zacierać ręce na kontynuację tej niesamowitej wręcz opowieści.

Uhtred postanawia tym razem odzyskać ojcowiznę i zdobyć Bebbanburg zajęty przez jego kuzyna. Tymczasem jednak ktoś za jego plecami rozpoczyna polityczne gierki, by doprowadzić do zerwania dopiero co zawartego pokoju między Mercją a Northumbrią. W niebezpieczeństwie jest nie tylko niezależne królestwo Northumbrii, ale też zięć Uhtreda, Sigtryggr, panujący w tym miejscu i córka Uhtreda, Stiorra, żona Sigtryggra. Dlatego nasz bohater wycofuje się spod twierdzy Bebbanburga i wraca na południe, by zażegnać spory. Dzięki jego sprytowi i przebiegłości intryga zostaje zduszona w zarodku i Uhtred może wracać do północnej Northumbrii. Zdobycie Bebbanburga nie jest jednak wcale takie proste i chyba tylko pomoc starych bogów może to ułatwić. Czy Thor i Odyn wspomogą swojego ulubieńca, czy tym razem zwycięży jeden Bóg i Uhtred będzie musiał pożegnać się ze swoim wielkim marzeniem?

Dziesiąty tom Wojen Wikingów to wciąż Cornwell w jego najlepszej formie. Fabuła pędzi ze strony na stronę, od książki nie można się oderwać. Epicki rozmach bitew, a przy tym bardzo realistyczne oddanie uczuć walczących wojowników i ich myśli to cechy charakterystyczne tego bohatera. Powieść czyta się z zapartym tchem, aż czasami trzeba ją odłożyć, bo można dostać zadyszki.

Bohaterowie to nasi dobrzy znajomi – Uhtred z Bebbanburga, jego przyjaciel Finan, królowa Mercji, Aethelflaed, a także dawny wróg głównej postaci: Aethelhelm z Wessexu. Pan wojny to wciąż sprytny i przebiegły lis, odważny i wierny przysięgom, które złożył. Uhtred nic się nie starzeje, chociaż sam nie raz i nie dwa wspomina o tym, że swoje lata ma – kiedy zachodzi potrzeba, bez wahania łapie za swój wierny miecz, Oddech Węża, i idzie walczyć z wrogiem, nieważne, czy są nim Sasi zachodni, czy Duńczycy. Nie poddaje się, z każdej sytuacji potrafi znaleźć wyjście i nawet największe tarapaty mu niestraszne. Nie da się ukryć, że czytając tę część, ma się wrażenie, że spotkało się starego, dawno niewidzianego przyjaciela, którego dobrze zobaczyć w dobrym zdrowiu i szczęściu. Uhtreda, mimo jego pewnych wad, nie da się nie lubić, potrafi żartować, kiedy jest po temu okazja, a kiedy trzeba, jest poważny i snuje rozważania na temat życia i przyszłości. To człowiek o wielu twarzach i talentach, który nieustannie zaskakuje wszystkich dookoła i sprawia, że czytanie o jego przygodach nigdy się nie nudzi.

Chyba po raz pierwszy Cornwell tak otwarcie przyznaje się w nocie historycznej, że większość fabuły jest dziełem jego wyobraźni. Do tej pory były to mniej lub bardziej nagięte fakty z przeszłości i powstawania zjednoczonej Anglii, ale tym razem autor poszalał i jedyne, co pozostało historyczne, to obecność znanych nam już postaci. Po raz kolejny mamy też mapę Anglii na wklejce do okładki. A skoro już o okładce mowa... Jakież to wydanie jest piękne! Minimalistyczna oprawa to mój absolutny faworyt. Na dodatek grzbiety książek układają się w rysunek i prezentują się genialnie na półce, aż nie można oderwać od nich oczu.

Po raz kolejny polecam. I polecać będę całą wieczność tę serię. Jest wspaniała, napisana z rozmachem, a przy tym każde wydarzenie jest logicznie umiejscowione w całości. Nie ma tu zbędnych wątków, niepotrzebnych postaci czy wydarzeń – wszystko jest ze sobą powiązane i pojawia się na scenie w idealnym momencie. Gwarantuję, że mimo objętości Wojny Wikingów się nie nudzą, a wręcz przeciwnie – z tomu na tom czyta się je równie dobrze, jeśli nie z jeszcze większą ciekawością. Także nic, tylko brać i czytać!

Tytuł: Strażnik Ognia

Autor: Bernard Cornwell

Tłumaczenie: Anna Dobrzańska

Cykl: Wojny Wikingów, tom X

Wydawnictwo: Otwarte

Liczba stron: 480

Rok wydania: 2019

Za egzemplarz serdecznie dziękuję: