Świat wcale nie jest taki prosty, na jaki wygląda – recenzja "Tancerzy burzy" Jaya Kristoffa

O serii o Wojnie Lotosowej słyszałam i czytałam wiele naprawdę pozytywnych, by nie rzec, że pełnych zachwytów, recenzji. Sama byłam raczej sceptyczna wobec tej trylogii, ponieważ ani nie kocham klimatów japońskich, ani specjalnie za steampunkiem nigdy nie przepadałam i miałam wrażenie, że nie ma opcji, by spodobało mi się cokolwiek osadzone w takich warunkach. Na szczęście w końcu zdecydowałam się sięgnąć po pierwszy tom od Jaya Kristoffa i... srodze się zdziwiłam.

Yukiko to nastolatka żyjąca w stolicy cesarstwa Shimy wraz ze swym ojcem, Masaru. Jej ojciec jest wielkim łowczym okrutnego cesarza Yoritomo i wciąż sprawuje swą funkcję, szkoląc w tym zawodzie również córkę, chociaż na świecie nie zostało zbyt wiele żywych, dzikich zwierząt na wolności. Na rozkaz panującego mają wyruszyć na poszukiwanie tygrysa gromu, mitycznego zwierzęcia, o którym wszelki słuch zaginął wiele lat temu. Szalony Yoritomo chce zostać tancerzem burzy i zakończyć wreszcie trwającą od ponad dwudziestu lat wojnę z gaijinami (białymi ludźmi spoza Shimy). I chociaż zarówno Yukiko, jak i Masaru, nie wierzą w powodzenie tej misji, to nie mogą uchylić się od wykonania rozkazu cesarza. A niepowodzenie w wypełnieniu zadania mogą przypłacić śmiercią nie tylko oni, lecz też ich najbliżsi...

Na wstępie napisałam, że srodze się zdziwiłam tą serią, więc teraz powinnam dokończyć tę myśl. Moje zdziwienie było tylko i wyłącznie na plus! Jay Kristoff przedstawia świat skomplikowany, w którym życie wcale nie jest takie proste i łatwe, a szalony i okrutny młody cesarz nie zważa na los swoich poddanych, hołdując tylko własnym zachciankom. Gdyby można było zobaczyć wyspy Shimy, to przedstawiałyby sobą doprawdy opłakany widok. Powietrze, ziemia i woda są zatrute oparami czerwonego lotosu, który służy właściwie do wszystkiego: robi się z niego napary, pali się go, a, co najważniejsze, tajemnicza Gildia wykorzystuje go do produkcji paliwa do lotostatków, lotorykszy i wszelkich innych urządzeń, które są napędzane tylko w ten sposób. Czerwony lotos sprowadził na cesarstwo Shimy wielką katastrofę ekologiczną – ludzie chodzą w maskach lub chustkach oraz w goglach, żeby nie wdychać trujących wyziewów, niemal nie ma roślinności oprócz ogrodów ani wolno żyjących dzikich zwierząt. W tym zniszczonym klimacie pojawiają się za to stworzenia z innego świata jak chociażby tygrys gromu czy oni, złe duchy z japońskiej mitologii. Jay Kristoff po mistrzowsku połączył te nadnaturalne elementy z wysoko rozwiniętą technologią (oprócz lotostatków, które przypominają znane nam zeppeliny, mamy też motoryczne katany czy zmechanizowane zbroje, noszone przez gwardię cesarza). Dzięki temu uzyskujemy fascynujący i ciekawy świat, w który chętnie się zanurzamy.

Jeśli chodzi o bohaterów, to główne skrzypce w pierwszym tomie gra Yukiko, a od trzech czwartych także Buruu. Dziewczyna jest odważna i rozsądna, a także bardzo ciekawa otaczającego ją świata, ale jednocześnie też wrażliwa. Jej skomplikowana relacja z ojcem, pełna bólu i wzajemnego żalu do siebie, rzutuje na jej poczynania – chociaż w głębi serca go bardzo kocha, to nie może mu wybaczyć kilku spraw, które rzucają się cieniem na ich więzi. Tym bardziej że Masaru, by chronić córkę, nie mówi jej całej prawdy o odejściu matki i o tym, co się później wydarzyło. Buruu, czyli mityczny tygrys gromu, nie rozumie wielu rzeczy, które przekazuje mu w myślach Yukiko, ale z czasem oboje zaczynają się nawzajem do siebie dopasowywać i coraz mocniej zaprzyjaźniać – Buruu staje się bardziej ludzki, a Yukiko łatwiej pojmuje jego zwierzęcą naturę. Przenikanie, którym włada Yukiko i za pomocą którego komunikuje się z Buruu, przypomniało mi Rozumienie, które było jednym z rodzajów magii w trylogii Skrytobójcy u Robin Hobb. Nie wiem, czy Jay Kristoff sugerował się powieścią amerykańskiej autorki, ale zasada działania była w obu przypadkach taka sama z pewnym wyjątkiem: Rozumieniem nie dało się dotrzeć do ludzkich myśli, na co pozwalało Przenikanie. Jednakże oba zjawiska były potępione przez innych bohaterów powieści i nie przysparzały ich właścicielom popularności. W przypadku występujących tu postaci nie można też zapomnieć o tajemniczej Gildii będącej twórcą technicznej potęgi cesarstwa. To Gildia ma monopol na produkcję chi i na uprawy czerwonego lotosu, a tylko jej członkowie mogą konstruować nowe wynalazki. Szogun Yoritomo to władca totalitarny, mający za nic innych ludzi i swoich podwładnych – nikogo nie słucha, robi, co chce i sieje wszędzie terror, pragnąc tylko własnej chwały. Na jego drodze stają jednak Kage, buntownicy, a Yukiko i Buruu stają się pierwszymi oznakami nadchodzącej zmiany. Zmiany, która wywróci świat Shimy do góry nogami i sprawi, że nic już nie będzie takie jak dawniej.

Jeśli chodzi o wydanie, to technicznie mam mu niewiele do zarzucenia: w środku, na pierwszych stronach znajdziemy pieczęci wszystkich klanów, jakie pojawiają się w książce, a także mapę stolicy Shimy. Niestety, istotną wadą jest to, że słownik pojęć japońskich znajdziemy dopiero na końcu powieści, a to znacznie utrudnia na początku zrozumienie, co czytamy. Opisy japońskich strojów czy elementów uzbrojenia, a nawet pojedyncze słówka w tym języku, używane przez bohaterów, są do odnalezienia na ostatnich stronach, ale bądźmy szczerzy – nikomu nie chce się przerzucać co chwila kartek, by znaleźć brakujące określenie. Tym bardziej że wszystkie zwroty są podzielone tematycznie, więc trzeba jeszcze dokopać się do odpowiedniej kategorii, a to zajmuje trochę czasu.

Tancerze burzy wciągają od samego początku jak chodzenie po bagnach i nie wypuszczają do ostatniej strony. Książkę pochłania się i to nieważne, czy jest dzień, noc, czy dzieci płaczą, a kot miauczy, bo ma pustą miskę. Gwarantuję Wam, że nie oderwiecie się od tej historii od momentu, gdy zaczniecie czytać jej pierwszą stronę, tyle się już wtedy w niej dzieje! Miłość, rebelia, szaleństwo i techniczny postęp, a także mitologia Japonii przenikają się tu nawzajem i łączą w mieszankę, która w każdej chwili grozi niekontrolowanym wybuchem. Co z tego wyniknie, musicie jednak dowiedzieć się sami, sięgając po tę lekturę!

Tytuł: Tancerze burzy

Autor: Jay Kristoff

Tłumaczenie: Paulina Braiter-Ziemkiewicz

Cykl: Wojna Lotosowa, tom I

Wydawnictwo: Uroboros

Liczba stron: 448

Rok wydania: 2013