Pies Baskerville'ów – Arthur Conan Doyle

Serie mają to do siebie, że czasami trzeba od nich odpocząć i zrobić sobie przerwę, bo zwyczajnie zaczynają się nudzić. Zdarzają się jednak takie, od których odpoczywamy, żeby dawkować je sobie stopniowo, by jak najdłużej móc śledzić losy bohaterów i im kibicować. Dla mnie taką serią stały się właśnie perypetie Sherlocka Holmesa.

Do domu angielskiego detektywa przy Baker Street 221B przybywa doktor Jakub Mortimer z Grimpen w hrabstwie Devon. Opowiada makabryczną legendę o tytułowym psie Baskerville'ów. Ta głosi, że w roku 1642 ówczesny właściciel Baskerville Hal, Hugo Baskerville, nastawał na cześć i cnotę sąsiadki. Ponieważ ani dziewczyna nie darzyła go uczuciem, ani rodzice nie chcieli oddać mu za żonę córki, porwał ją i uwięził w swym domu. Jego wybranka jednak uciekła, a wściekły Baskerville poszczuł jej śladem sforę swoich psów. Gdy ją dogonił wraz z towarzyszami, z którymi wcześniej biesiadował, znalazł dziewczynę zmarłą z wycieńczenia, a jego samego zagryza straszliwy czarny pies, który zaraz potem znika jak koszmar. Oczywiście, to tylko legenda, a samą sprawą okazuje się śmierć obecnego właściciela posiadłości, Karola Baskerville'a. Zostaje on znaleziony w nocy w alei cisów niedaleko domu, a przy jego zwłokach odkryto psie ślady. Zaintrygowany Sherlock postanawia, że do Baskerville Hal pojedzie Watson wraz z Henrykiem Baskervillem, który właśnie wrócił z Ameryki, oraz doktorem Mortimerem, a on dokończy inną sprawę i dopiero do nich dołączy.

Być może nie świecisz jak słońce, ale potrafisz wyprowadzić z mroku. Niektórzy ludzie, sami pozbawieni geniuszu, posiadają niezwykłą moc budzenia go w innych. Chcę powiedzieć, drogi przyjacielu, że jestem ci bardzo zobowiązany.

To chyba najmroczniejsza część o przygodach Sherlocka Holmesa, jaką czytałam. A jednocześnie jest to też część, w której jest najmniej detektywa. Główne skrzypce w tej historii grają doktor Watson oraz sir Henryk, nowy właściciel Baskerville Hal. Holmes pojawia się tutaj właściwie tylko na początku i na samym końcu, gdzie efektownie, jak to on, rozwiązuje całą zagadkę. Brakuje tu trochę jego postaci, jego dedukcji i bystrego umysłu, a cała sprawa zostaje rozwiązana właściwie za plecami głównej fabuły. To dość nietypowe rozwiązanie jak na kryminał i jak Arthura Conan Doyle'a, ale wprowadza powiew świeżości do tej części.

Kobieta miewa w oczach błyski stokroć wymowniejsze od słów.

Autor świetnie buduje klimat i napięcie w książce. Już sama legenda o psie Baskerville'ów z manuskryptu spisanego w 1742 roku mrozi krew w żyłach i wywołuje gęsią skórkę. Późniejszy pobyt na wrzosowiskach – szarych i ponurych – wcale nie jest lepszy. Oczami wyobraźni wręcz widzi się te upiory, które muszą straszyć na takich równinach w zimne, deszczowe i pochmurne nocy, kiedy wiatr hula między skałami i wyje jak potępiona dusza. Opisy pojedynczych rezydencji rozsianych po niewielkich wzgórzach w sporych odległościach od siebie od razu stawiają przed nami wizję nawiedzonych domów – w takiej scenerii nikt nie chciałby mieszkać. A przynajmniej nikt, kto nie ma czegoś do ukrycia.

Nie ma tak złego mężczyzny, po którym by nie płakała kobieta...

Dwie główne postaci, czyli Sherlock Holmes i jego wierny przyjaciel, a jednocześnie narrator całej historii, doktor Watson, znamy już z poprzednich opowieści o tym detektywie. Watson to dobry człowiek, nie tak bystry jak jego kompan, ale inteligentny i bardzo empatyczny. Natomiast Holmes to ekscentryk, egocentryczny i wprost do obrzydliwości nieomylny. Jednocześnie odrzuca od siebie innych, a mimo to jego osobowość przyciąga do siebie sympatię czytelnika i sprawia, że na jego czasem wręcz ordynarne zachowania przymykamy oko. Polubiłam ich oboje, sama nie wiem, którego bardziej, i z całą pewnością będę kontynuować lekturę kolejnych książek ze sprawami, którymi zajmował się Sherlock.

[...] gdzie kobieta wchodzi w grę, należy zawsze postępować bardzo ostrożnie.

Pies Baskerville'ów to klasyka kryminału i świetna XIX-wieczna powieść. Ma swoje minusy, które z pewnością rzucą się w oczy jej czytelnikom. Jednak dużo więcej ma plusów, a główną z nich jest klimat tej historii, tajemniczy i duszny, nieco upiorny i wywołujący ciarki na plecach. Ja ze swojej strony polecam wam tę książkę, a sama już planuję lekturę kolejnych tomów przygód ekscentrycznego detektywa.

Wszystkie cytaty pochodzą z książki Pies Baskerville'ów Arthura Conana Doyle'a.

Tytuł: Pies Baskerville'ów

Tytuł oryginału: The Hound of The Baskervilles

Autor: Arthur Conan Doyle

Tłumaczenie: Ewa Łozińska-Małkiewicz

Cykl: Sherlock Holmes, tom V

Wydawnictwo: Dragon

Liczba stron: 216

Data premiery: 27.02.2019

ISBN: 9788378878889

Za egzemplarz serdecznie dziękuję: