"Życie to nie bajka, nie głaszcze nas po jajkach" – recenzja "Komornika" Michała Gołkowskiego

Do tej pory nie czytałam niczego, co chociaż można by próbować podciągnąć pod literaturę postapo. W ogóle mnie te klimaty nie ciekawiły, tym bardziej, że miałam ich wizję ze światem przedstawionym jako wieczna mordownia, gdzie każdy do każdego strzela i wszędzie walają się resztki dawnego świata, a szczególnie ostatki wysoko rozwiniętej technologii. A potem przypadkiem natknęłam się na Komornika Michała Gołkowskiego i doszłam do wniosku, że nie taki straszny diabeł, jak go malują. A skoro już o kwestiach diabelsko-anielskich mowa...

Książka zaczyna się w świecie Po. To Po to nic innego, jak Apokalipsa. Tak, taka najprawdziwsza Apokalipsa rodem z Biblii, z pism św. Jana. Tylko coś poszło nie tak. Bo świat, zamiast się skończyć, uparcie trwa dalej, na skraju upadku. Słońce świeci tylko ledwo wystając nad horyzont, ludzie starają się przeżyć, a po Ziemi grasują aniołowie, mający za zadanie wykończyć resztę ludzkości. A że aniołowie nie bardzo sobie potrafią z tym wszystkim poradzić, mając problem z ogarnięciem systemu wartości ludzi, to powołują tzw. aniołów apokryficznych – coś pośredniego w ewolucji między człowiekiem a aniołem, ale takie nie do końca przemyślane. Jednakże i apokryficzni mieli problem z ludzkością, przez co zatrudnili Komorników – osoby, które mają za zadanie dokonać, sztuka po sztuce, eksterminacji rasy homo sapiens z Ziemi. I jednym z takich eksterminatorów jest nasz główny bohater – pozbawiony swojego dawnego imienia i nazwiska, zwany teraz Ezekielem Siódmym, krąży po Ziemi i na zlecenie swojego Anioła, morduje kolejnych wyznaczonych uciekinierów, próbujących odwrócić swój los. Pech jednak chce, że wykonując swoją z pozoru mało skomplikowaną pracę, wplątuje się w aferę, która zmieni bieg świata (po raz kolejny).

Rany julek, jakie to było dobre! Dawno już nie czytało mi się żadnej książki tak dobrze. Dzieje się dużo, trupów pada co niemiara, a bluzgów niemal drugie tyle. Ja wiem, że to może być dziwne, ale jako kobieta po prostu uwielbiam soczystą, męską fantastykę. A jej wersja u Gołkowskiego jest wybitnie męska. Kobiet tu jest tyle, co kot napłakał (zasadniczo w ogóle), zamiast tego mamy brutalny świat mężczyzn, chcących przeżyć jak najdłużej w świecie z góry skazanym na zagładę. Jest mnóstwo walk, okładania się mieczami i bluzgów, ale to wszystko jest okraszone sporą dozą humoru i to z gatunku takich, jakie lubię, czyli złośliwego, cynicznego i ironicznego. Owszem, niektóre żarty są niemal prostackie i rodem z tej tak zwanej gimbazy, ale zasadniczo nie bardzo mi to przeszkadzało i przymknęłam na to oko.

Najbardziej chyba jednak spodobał mi się świat wykreowany w Komorniku. Świat po Apokalipsie, która nie do końca się udała, pseudo-biblijny i całkowicie koszerny. Cała technologia i wszystkie osiągnięcia cywilizacyjne zostały usunięte, a zamiast tego zapanowały zwyczaje i przedmioty rodem z okresu około narodzin Chrystusa, czyli sprzed jakichś dwóch tysięcy lat. Komornicy są ubrani jak rzymscy gladiatorzy, mają też takie samo uzbrojenie, a noszenie czegokolwiek, co jest niekoszerne, jest karane przez tzw. Górę (kimkolwiek ta Góra jest). Pomijając już to wszystko, po świecie pałęta się takie mnóstwo dziwnych stworzeń, że głowa boli. Począwszy od sukkubów (z którymi spotkamy się w drugim tomie), przez Anioły, Świętych, w tym gadające w starogermańskim głowy średniowiecznych świętych, które bluzgają gorzej niż przysłowiowy szewc, po Cherubiny i Serafiny (siły uderzeniowe Góry), czy Ślepiory i Cienie (te dla odmiany pochodzą z drugiego, przeciwnego obozu). Przez ich obecność dzieje się tak dużo, że akcja toczy się z górki jak rozpędzona ciężarówka, w której zepsuły się hamulce awaryjne. Co zapowiada ciekawy ciąg dalszy i finał w kolejnych tomach!

Jeśli szukacie lekkiej i nie zmuszającej do myślenia lektury na wieczór, może dwa, to Komornik jest świetnym wyborem. Nie obiecuję, że każdemu humor z tej książki przypadnie do gustu, ale całość jest całkiem zgrabnie poprowadzona i czyta się to naprawdę szybko i łatwo. Ja wpisuję nazwisko Michała Gołkowskiego na listę moich ulubionych polskich autorów i biegnę nadrabiać kolejne zaległości w jego książkach!

Tytuł: Komornik

Autor: Michał Gołkowski

Cykl: Komornik, tom I

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Liczba stron: 486

Rok wydania: 2016