Większe zło. Polityczne zabójstwa, krwawe zamachy, kościelne spiski

Większe zło. Polityczne zabójstwa, krwawe zamachy, kościelne spiski – Arkadiusz Stempin

Kiedy można wykonać na tyranie wyrok historii ze spokojnym sumieniem?

Recenzja reportażu Arkadiusza Stempina Większe zło. Polityczne zabójstwa krwawe zamachy, kościelne spiski, wyd. Agora

Mord polityczny to bodaj najstarszy sposób na robienie polityki i chyba jeden z najskuteczniejszych, aczkolwiek ze wszech stron niemoralny. Często jednak w imieniu większego dobra, jak sobie to tłumaczą wysoko postawieni politycy, ludzie skłonni są posunąć się do wyrządzenia ogromnego zła innemu człowiekowi. A czasem chodzi po prostu o władzę i pieniądze, bo tak jest skonstruowany ten świat.

Jeśli według Carla von Clausewitza wojna to polityka prowadzona innymi środkami, to mord polityczny też jest narzędziem polityki. Nierzadkim w użyciu, trudnym do udowodnienia.

Arkadiusz Stempin stworzył reportaż, który trzyma w napięciu lepiej niż niejeden polityczny thriller. Sięgając po historie całkowicie oparte na faktach, przedstawia wywołujące momentami ciarki na karku wydarzenia dotyczące nie tylko polityki wielkiego świata, ale także Kościoła i jego hierarchów. Polityczne zabójstwa, zamachy prowadzone przez grupy ekstremistów, spiski w łonie Kościoła – opisy tego wszystkiego otwierają oczy czytelnikowi i uświadamiają, jak wiele zła jest wyrządzane na co dzień w imię władzy, której ktoś się kurczowo trzyma i za nic nie chce oddać. Zazwyczaj do takich książek należy podchodzić z pewną rezerwę, bo wiadomo, jak to jest z teoriami spiskowymi. Do każdej z nich można odpowiednio nagiąć fakty i je dopasować, aby idealnie zgrały się z tym, co planujemy udowodnić. Tutaj jednak odnosi się wrażenie, że autor dość solidnie przygotował się do napisania Większego zła i nie pozwala sobie na popuszczanie wodzów wyobraźni. Dzięki temu otrzymujemy porządnie napisany reportaż.

Człowiek strzela, Pan Bóg kule nosi. Ocena mordu politycznego wydana z perspektywy historii daje się zamknąć w powyższym przysłowiu.

Chociaż całość jest napisana prostym i zrozumiałym językiem, a styl autora nie jest niepotrzebnie zagmatwany, to książka wymaga sporej uwagi w trakcie czytania. Właściwie od pierwszych stron jesteśmy zasypywani ogromną ilością nazwisk i dat, i nie zmienia się to do samego końca. Aby nie pogubić się w tym wszystkim, trzeba bardzo się starać. Jednak nie tylko to sprawiało, że często odkładałam ten tytuł na bok i musiałam odetchnąć. Nazywając rzeczy po imieniu: cholera mnie trafiała, gdy czytałam o tym, co wyczyniał Kościół i politycy, jak od wszystkiego potrafili umyć ręce i udawać wielkie niewiniątka, gdy tymczasem krew wręcz kapała z ich palców. Polityczne zabójstwa na zlecenie Kremla, powiązania Kościoła z włoską mafią, zamordowanie szwedzkiego premiera Olofa Palmego czy zamach na Jana Pawła II – to tylko wierzchołek góry lodowej, o której pisze Arkadiusz Stempin. To naprawdę nie jest łatwa książka, chociaż napisana tak, że wciąga już od pierwszych stron.

Z chwilą, gdy ofiara mordu politycznego leży już martwa, górę biorą nieprzewidywalne wcześniej okoliczności. W ten sposób kula rewolweru zamachowca bardziej przypomina kulę bilardową, której tor można obliczyć tylko w przybliżeniu.

Podsumowując Większe zło to fantastyczny reportaż. Arkadiusz Stempin nie skupia się tylko na przedstawianych sprawach, chociaż są one, oczywiście, w centrum tej książki. Wszystkie morderstwa mają opisaną swoją genezę, wyjaśnione, dlaczego były aż tak wstrząsające i spektakularne, a także przedstawione na tle szerszej, światowej perspektywy, dzięki czemu pobudki ich sprawców stają się jaśniejsze. Podkreśla to, jak bardzo nieprzewidywalne mogą być skutki takich działań i odbiegać od tych, które sobie umyślili prowokatorzy, a także jak bardzo mogą dotknąć zupełnie przypadkowe ofiary, które będą cierpieć najbardziej w imię ambicji kogoś u szczytu władzy.

Wszystkie cytaty pochodzą z książki Większe zło. Polityczne zabójstwa, krwawe zamachy, kościelne spiski Arkadiusza Stempina.