Fantastyczne Miejsce Spotkań – relacja z Pyrkonu 2018

Maj w tym roku wyjątkowo obrodził w wydarzenia dla książkoholików – między 25-tym a 26-tym maja był Międzynarodowy Festiwal Kryminału we Wrocławiu, a w dniach 18-20 maja mieliśmy aż dwie imprezy: Pyrkon i Warszawskie Targi Książki. Bardzo chciałam odwiedzić oba te wydarzenia, ale ponieważ pechowo dla mnie zbiegły się w czasie, to musiałam zdecydować się na jedno. I tak padło na Pyrkon, raz że z powodu miejsca, bo nie musiałam nigdzie jechać, dwa – z powodu zagranicznych gości, których bardzo chciałam spotkać i zdobyć ich autografy. A skoro już minął tydzień, emocje opadły i odespałam zmęczenie materiału, to chciałam pokrótce podzielić się z Wami wrażeniami z odwiedzonej przeze mnie imprezy i mnóstwem zdjęć, które mam (uprzedzam, że post będzie głównie zdjęciowy!).

Szczerze powiem, że cieszyłam się jak dziecko na ten Pyrkon. A to dlatego, że miała się na nim pojawić Robin Hobb, moja ukochana autorka powieści fantasy, na punkcie których mam istnego hopla. Już od lutego, czyli od chwili, kiedy dowiedziałam się, że Hobb przyjeżdża, marudziłam i przeżywałam ten Pyrkon, jakby miał być następnego dnia, a nie kilka miesięcy później. Niestety, z przyczyn ode mnie niezależnych nie byłam na całym spotkaniu z nią w piątek, które miało formę Questions & Answers, a to dlatego, że niespodziewanie przeniesiono tę prelekcję. I tu moja mała uwaga do organizatorów – bardzo Was szanuję i wiem, że Pyrkon istnieje tylko dzięki wolontariuszom, ale skoro już macie Facebooka i Pyrapkę, to może by tak tam umieszczać informacje o zmianach w programie, a nie na tablicach w pawilonach? Znacznie by to ludziom życie uprościło i ułatwiło, i pozwoliło uniknąć rozczarowań... Tak samo uważam, że skoro już zapraszacie zagranicznego gościa, to tłumacz (mówię to, jako filolog z wykształcenia i tłumacz przy różnych okazjach) powinien chociaż trochę obeznać się z tematem, w jakim będzie tłumaczył. Niestety, miałam wrażenie, że tłumaczka Robin Hobb nie bardzo wiedziała, o czym właściwie autorka pisze – myliła ciągle pojęcia: jeden z rodzajów magii u Hobb to Rozumienie, anie Zrozumienie, a kiedy w jednej z odpowiedzi autorki padły imiona bohaterów, to powtórzyła je po angielsku, chociaż są one tłumaczone na język polski. Ale to tylko takie moje prywatne uwagi i zboczenie zawodowe, nic na to nie poradzę :)

Ale nic to, jak mawiał klasyk, udało mi się obejrzeć na telebimie połowę spotkania z Robin Hobb i od razu popędziłam ustawić się w kolejkę do niej po autograf i zdjęcie (tak, postraszę Was trochę swoją facjatą :D ). Powiem Wam, że takich kolejek jak na Pyrkonie to ja nawet w Tesco przed Wigilią nie widziałam. W tych ogonkach w ciągu dwóch dni odstałam chyba z osiem godzin, na szczęście byłam z przyjaciółką, Panną Kajką, więc zmieniałyśmy się w kolejkach i kiedy jedna stała do jednego autora, druga leciała już zająć miejsce w kolejnej . Bo grunt, to dobra organizacja, co nie? :)

Jeszcze tego samego dnia upolowałam autograf od Martyny Raduchowskiej, Michała Gołkowskiego i Marty Kisiel. Tę ostatnią „Ałtorkę” szczególnie pozdrawiam, bo w trakcie wymiany kilku krótkich zdań dowiedziałam się, że czytała moją recenzję Dożywocia i o mały włos nie padłam w tym momencie na zawał i apopleksję w jednym. Swoją drogą, muszę Wam powiedzieć, że chyba jeszcze nigdy nie spotkałam się z tak miłą i pozytywną osobą, jak Marta Kisiel. Należą jej się też wielkie brawa, bo siedziała na swoim stanowisku autografowym dobrą godzinę dłużej, taka była kolejka chętnych po podpis i zdjęcie.

Również wielki „szacun” dla Michała Gołkowskiego – naprawdę byłam pod wrażeniem, że chciało mu się siedzieć w mundurze przez cały ten czas, gdy rozdawał autografy, bo ja bym się chyba rozpłynęła w tej duchocie i gorącu, jakie panowało na korytarzu pawilonu.

W piątek udało mi się też dostać na spotkanie z Peterem V. Brettem. Nawet nie zdawałam sobie sprawy, że to taki świetny facet, pozytywny i uśmiechnięty – cała prelekcja była okraszona częstymi wybuchami śmiechu fanów i żartami autora, a na koniec doprowadziliśmy Bretta do wzruszenia, gdy otrzymał od nas owacje na stojąco. Było warto odstać pół godziny w tłumie, upale i kolejce jak na szczyt Mount Everest dla takiej chwili :)

W sobotę nie zdążyłam, niestety, na żadne spotkanie i prelekcje, ponieważ był to dzień wypełniony staniem w kolejkach po autografy. Poza tym wszystkie punkty programu były wcześniej preakredytowane na połowę miejsc, a żeby załapać się na drugą połowę, trzeba było stać w kolejce przed wejściem przynajmniej już godzinę przed. Rozumiem kwestie bezpieczeństwa, ale wiele osób musiało obyć się smakiem i pocałować klamkę. Poza tym osobiście nigdzie nie widziałam informacji o tych preakredytacjach, ale jest bardzo możliwe, że zginęła mi w stosie postów przypominających o płatnych wypożyczalniach power banków albo czymś w tym guście, który były wrzucane średnio raz na dwie godziny (a przynajmniej takie wrażenie odniosłam).

Za to ten dzień wyjątkowo obrodził w autografy, jak już wspominałam, i tak w mojej kolekcji znalazły się: autograf od Jakuba Ćwieka, Orsona Scotta Carda, Pawła Zycha i Witolda Vargasa (bardzo, ale to bardzo dziękuję tutaj za tę piękną wiewiórkę przy autografie!, Petera V. Bretta i Krzysztofa Piskorskiego. Ufff... Trochę się tego nazbierało, sami przyznajcie :) Wszystkie autografy są widoczne na końcu posta, zapomniałam tylko wrzucić fotografię autografu od Aleksandry Janusz, bo książka leżała na innym stosie...

W sobotę urządziłam sobie też szaleństwo zakupowe i skończyłam ten dzień z TRZYNASTOMA nowymi książkami. Szczerze? To mój prywatny rekord zakupowy, nigdy nie kupiłam tyle książek naraz :D Ale z każdego zakupu widocznego na zdjęciach się cieszę jak diabli i już nie mogę się doczekać, kiedy będę je wszystkie czytać :) I nie mogę nie wspomnieć o tym, jak, stojąc na środku pawilonu ze stoiskami usłyszałam nagle gromkie ZARAZ BĘDZIE CIEMNO! i równie gromką odpowiedź zaraz potem ZAMKNIJ SIĘ! Uśmiałam się z tego do łez :D

Podsumowując – tegoroczny Pyrkon był pełen pozytywnych emocji i wypełnił mi dwa dni mnóstwem wrażeń. A już po nim mam tyle energii do pisania recenzji i czytania, że liczę, że na blogu nie będzie już żadnych przestojów, a wena mnie rozsadzi przy czytaniu i pisaniu dla Was :)